قرآن درباره مبلغ ، اول شرطی كه در اين آيه ذكر می‏كند خشية الله است‏
كه از خدا بينه و بين الله بترسد . يعنی آنچنان هيبت و عظمت الهی در
قلبش ورود دارد كه تا تصور يك گناه در قلبش پيدا می‏شود ، اين خشيت ،
گناه را عقب می‏زند .
« و لا يخشون احدا الا الله ».
و جز خدا از احدی نمی‏ترسند .
از خدا می‏ترسد و از غير خدا از احدی نمی‏ترسد . البته خشيت يك معنای‏
خاصی دارد كه با خوف فرق می‏كند . " خوف " يعنی نگران عاقبت و آينده‏
بودن ، فكر و تدبير برای آينده و عاقبت يك كار كردن . ولی " خشيت "
آن حالتی است كه ترس بر انسان مسلط می‏شود و انسان جرأت را از دست‏
می‏دهد . جرأت خود را از دست دادن يعنی شجاعت نداشتن ، شهامت نداشتن ،
اما تدبيرهای عاقلانه برای نگرانيهايی كه در عاقبت كار ممكن است پيش‏
بيايد غير از اين است كه انسان جرأت و شهامتش را از دست بدهد . قرآن‏
می‏گويد : داعيان الی الله و مبلغان حقيقی ، در مقابل خدا ، خشيت‏الهی‏
دارند ، جرأت و تجری بر خدا يك ذره در وجودشان نيست ، ولی در مقابل‏
غير از خدا جرأت محض هستند و يك ذره خود را نمی‏بازند . « و لا يخشون‏
احدا الا الله ».
از خصوصيات ديگر در سيره انبياء و بالخصوص در سيره پيغمبر اكرم همين‏
مسئله جرأت يعنی خود را نباختن و استقامت داشتن است كه در زندگی‏
پيغمبر اكرم بسيار نمايان است . يك فرنگی كتابی نوشته است به نام "
محمد پيغمبری كه از نو بايد