ميان اين دعوت و ابلاغ اين پيام با ساير دعوتها و ابلاغ پيامها .

در خواستهای موسی ( ع ) از خدا

قرآن در سوره مباركه طه در مورد موسی بن عمران علی نبينا و آله و عليه‏
السلام مطلب را طرح می‏كند كه به حسب ظاهر جريان ديگری هست : موسی حركت‏
كرده كه برگردد به مصر ، زنش درد زايمان می‏گيرد و او به دنبال آتش برای‏
آتشگيره‏ای می‏رود كه همسر خودش را در اين سرما گرم بكند ، در وادی مقدس‏
مواجه با وحی الهی می‏شود ، برای اولين بار وحی به او می‏رسد و بعد هم‏
مأموريت برای رساندن پيام الهی به فرعون و فرعونيها . موسی رسيده است‏
به مقامی كه نايب نبوت است . پس يك آدم عادی نيست كه چنين سخنی‏
گفته باشد . وقتی كه به او می‏گويند برو پيام خدا را به فرعون و فرعونيها
ابلاغ كن ، احساس می‏كند بار بسيار سنگين و رسالت فوق العاده مشكلی به‏
دوش او گذاشته شده است . با اين جمله‏ها يك سلسله تقاضاها می‏كند :
« رب اشرح لی صدری ».
پروردگارا به من شرح صدر بده .
" شرح صدر " خلاصه معنيش اين است : " ظرفيت روحی بسيار وسيع و
تحمل فوق العاده زياد " . خدايا بر ظرفيت روحی من بيفزا . و يسرلی امری‏
كار مرا بر من آسان گردان . پس احساس می‏كند كه كاری است ثقيل و سنگين‏
. « و احلل عقدش من لسانی »گروهی را ( يا گره را ) از زبان من باز كن .
بعضی چنين فكر می‏كنند كه مقصود از