فحاشی كردن . بعضی اصحاب جواب دادند البته نه فحاشی . يكی از بزرگان
اصحاب گفت : يا اباعبدالله ! اجازه بدهيد الان با يك تير همين جا
حرامش كنم . فرمود : نه . خيال كرد حضرت توجه ندارند به اين جهت كه او
چه آدمی است . گفت : يا ابن رسول الله من اين را میشناسم و میدانم چه
شقيی است . فرمود : میدانم . پس چرا اجازه نمیدهيد ؟ فرمود : من
نمیخواهم شروع كرده باشم . تا در ميان ما جنگ برقرار نشده است هنوز به
صورت دو گروه مسلمان روبروی يكديگر هستيم . تا آنها دست به جنگ و
خونريزی نزنند من دست به جنگ نمیزنم . اين اصل قرآنی را كه در قرآن
است : « الشهر الحرام بالشهر الحرام و الحرمات قصاص فمن اعتدی عليكم
فاعتدوا عليه بمثل ما اعتدی عليكم »( 1 ) كه حضرت امير هم در صفين به
همين آيه استناد میكرد و میگفت من شروع نمیكنم به حكم اين آيه ، ولی اگر
شروع كردند دفاع میكنيم ، امام حسين در مورد شمر هم رعايت میكند و
میگويد قبل از آن كه جنگ عملا از طرف دشمن شروع بشود از طرف ما نبايد
شروع بشود . اين نكات است كه مقام معنويت امام را نشان میدهد كه آنها
چگونه فكر میكردند : يك اصل كوچك ولو يك مستحب هم نبايد پايمال شود .
ولی در دشمن اين فكرها نيست . كم كم روز بر میآيد ، لشكر عمر سعد
آماده میشوند . امام حسين عليه السلام هم ميمنه
پاورقی :
. 1 سوره بقره ، آيه . 194 [ ماه حرام در مقابل ماه حرام است ( پس
اگر مشركين در ماه حرام با شما جنگيدند شما هم در ماه حرام با آنان
بجنگيد ) و در چيزهای محترم قصاص جايز است ، پس هر كس به شما تجاوز
كرد شما هم به همان اندازه به او تجاوز كنيد ] .