از اين تواضع زياد تو ناراحت می‏شوم . محبت فوق العاده‏ای ميان علی و
زهرا حكمفرماست كه قابل توصيف نيست ، و لهذا می‏توانيم بفهميم كه‏
تنهايی علی بعد از زهرا با علی چه می‏كند . فقط چند جمله‏ای را كه خود مولای‏
متقيان علی عليه السلام روی قبر زهرا فرمود كه جزء كلمات ايشان در نهج‏
البلاغه است عرض می‏كنم .
زهرا وصيت كرده بود : " علی جان ! خودت مرا غسل بده و تجهيز و دفن‏
كن . شب مرا دفن كن ، نمی‏خواهم كسانی كه به من ظلم كرده‏اند در تشييع‏
جنازه من شركت كنند " . تاريخ كارش هميشه لوث است . افرادی جنايتی‏
را مرتكب می‏شوند و بعد خودشان در قيافه يك دلسوز ظاهر می‏شوند برای‏
اينكه تاريخ را لوث بكنند ، عين كاری كه مأمون كرد : امام رضا را شهيد
می‏كند ، بعد خودش بيش از همه مشت به سرش می‏زند و فرياد می‏كند و مرثيه‏
سرايی می‏نمايد ، و لهذا تاريخ را در ابهام باقی گذاشته كه عده‏ای‏
نمی‏توانند باور كنند كه مأمون بوده است كه امام رضا را شهيد كرده است .
اين لوث‏تاريخ است . زهرا برای اينكه تاريخ لوث نشود فرمود مرا شب دفن‏
كن . لااقل اين علامت استفهام در تاريخ بماند : پيغمبر يك دختر كه بيشتر
نداشت ، چرا بايد اين يك دختر شبانه دفن بشود و چرا بايد قبرش مجهول‏
بماند ؟ ! اين بزرگترين سياستی است كه زهرای مرضيه اعمال كرد كه اين در
را به روی تاريخ باز بگذارد كه بعد از هزار سال هم كه شده بيايند و
بگويند :
ولای الامور تدفن ليلا
بضعة المصطفی و يعفی ثراها