زهد و ايثار
يكی از فلسفههای زهد ايثار است . اثره و ايثار هر دو از يك ريشهاند . اثره يعنی خود را و منافع خود را بر ديگران مقدم داشتن ، و به عبارت ديگر همه چيز را به خود اختصاص دادن و ديگران را محروم ساختن . اما ايثار يعنی ديگران را بر خويش مقدم داشتن و خود را برای آسايش ديگران به رنج افكندن . زاهد از آن جهت ساده و بی تكلف و در كمال قناعت زندگی میكند و بر خود تنگ میگيرد ، تا ديگران را به آسايش برساند ، او آنچه دارد به نيازمندان میبخشد زيرا قلب حساس و دل درد آشنای او آنگاه به نعمتهای جهان دست میيازد كه انسان نيازمندی نباشد ، او از اينكه نيازمندان را بخوراند و بپوشاند و به آنان آسايش برساند بيش از آن لذت میبرد كه خود بخورد و بپوشد و استراحت كند . او محروميت و گرسنگی و رنج و درد