كردهای ، تو به جای اينكه حق و باطل را مقياس عظمت و حقارت شخصيتها
قرار دهی ، عظمتها و حقارتها را كه قبلا با پندار خود فرض كردهای ،
مقياس حق و باطل قرار دادهای ، تو میخواهی حق را با مقياس افراد بشناسی
! برعكس رفتار كن ! اول خود حق را بشناس ، آن وقت اهل حق را خواهی
شناخت ، خود باطل را بشناس ، آنوقت اهل باطل را خواهی شناخت ، آنوقت
ديگر اهميت نمیدهی كه چه كسی طرفدار حق است و چه كسی طرفدار باطل ، و
از خطا بودن آن شخصيتها در شگفت و ترديد نخواهی بود .
" طه حسين " پس از نقل جملههای بالا میگويد :
" من پس از وحی و سخن خدا ، جوابی پر جلالتر و شيواتر از اين جواب
نديده و نمیشناسم " .
" شكيب ارسلان " ملقب به اميرالبيان يكی ديگر از نويسندگان زبر دست
عرب در عصر حاضر است . در جلسهای كه به افتخار او در مصر تشكيل شده بود
، يكی از حضار میرود پشت تريبون و ضمن سخنان خود میگويد :
دو نفر در تاريخ اسلام پيدا شدهاند كه به حق شايستهاند " امير سخن "
ناميده شوند : يكی علی بن ابی طالب و ديگری شكيب " .
شكيب ارسلان با ناراحتی برمیخيزد و پشت تريبون قرار میگيرد و از
دوستش كه چنين مقايسهای به عمل آورده گله میكند و میگويد :
|