به دنبال احساس اين خطر عظيم اجتماعی بود .
مسعودی در ذيل احوال عثمان می‏نويسد :
" عثمان فوق‏العاده كريم و بخشنده بود ( البته از بيت المال ! )
كارمندان دولت و بسياری از مردم ديگر راه او را پيش گرفتند ، او را
برای اولين بار در ميان خلفا خانه خويش را با سنگ و آهك بالا برد و
درهايش را از چوب ساج و عرعر ساخت و اموال و باغات و چشمه‏هايی در
مدينه اندوخته كرد ، وقتی كه مرد در نزد صندوقدارش صدو پنجاه هزار دينار
و يك ميليون درهم پول نقد بود ، قيمت املاكش در وادی القری و حنين و
جاهای ديگر ، بالغ بر صد هزار دينار می‏شد . اسب و شتر فراوانی از او
باقی ماند " .
آنگاه می‏نويسد : " در عصر عثمان جماعتی از يارانش مانند خودش ثروتها
اندوختند : زبير بن العوام خانه‏ای در بصره بنا كرد كه اكنون در سال 332 (
زمان خود مسعودی است ) هنوز باقی است . و معروف است خانه‏هايی در مصر
، كوفه و اسكندريه بنا كرد ، ثروت زبير بعد از وفات پنجاه هزار دينار
پول نقد و هزار اسب و هزارها چيز ديگر بود . خانه‏ای كه طلحه بن عبدالله‏
در كوفه با گچ و آجر و ساج ساخت هنوز ( در زمان مسعودی ) باقی است و به‏
دار الطلحتين معروف