" « ان تقوی الله حمت اولياء الله محارمه و الزمت قلوبهم مخافته حتی‏
اسهرت لياليهم و اظمات هواجرهم » " ( 1 ) .
تقوای الهی اولياء خدا را در حمايت خود قرار داده آنان را از تجاوز به‏
حريم منهيات الهی بازداشته است و ترس از خدا را ملازم دلهای آنان قرار
داده است ، تا آنجا كه شبهايشان را بيخواب ( به سبب عبادت ) و
روزهايشان را بی آب ( به سبب روزه ) گردانيده است .
در اينجا علی ( ع ) تصريح می‏كند كه تقوا چيزی است كه پرهيز از محرمات‏
الهی و هم چنين ترس از خدا ، از لوازم و آثار آن است . پس در اين منطق‏
تقوا نه عين پرهيز است و نه عين ترس از خدا بلكه نيروئی است روحی و
مقدس كه اين امور را به دنبال خود دارد .
" « فان التقوی : فی اليوم الحرز و الجنه و فی غد الطريق الی الجنه »
" ( 2 ) .
همانا تقوا در امروز دنيا برای انسان به منزله يك حصار و به منزله يك‏
سپر است ، و در فردای آخرت راه به سوی بهشت است .
در خطبه 155 تقوا را به پناهگاهی بلند و مستحكم تشبيه فرموده كه دشمن‏
قادر نيست در آن نفوذ كند .
در همه اينها توجه امام معطوف است به جنبه روانی و معنوی تقوی و
آثاری كه بر روح می‏گذارد ، بطوری كه احساس ميل به پاكی و نيكوكاری و
احساس تنفر از گناه و پليدی در فرد بوجود می‏آورد .
نمونه‏های ديگری هم در اين زمينه هست و شايد همين قدر كافی باشد و ذكر
آنها ضرورتی نداشته باشد .

پاورقی :
1 - نهج البلاغه ، خطبه . 112
2 - نهج البلاغه ، خطبه . 189