جهان آفرينش نيست . جهان بينی اسلامی كه بر توحيد خالص بنا شده است ،
بر روی توحيد در فاعليت تكيه فراوان كرده است ، شريكی در ملك خدا قائل‏
نيست . اين چنين جهان بينی نمی‏تواند بدبينانه باشد . انديشه چرخ كجمدار
و فلك كج رفتار يك انديشه اسلامی نيست . پس ذم دنيا متوجه چيست ؟

دنيای مذموم

معمولا می‏گويند آنچه از نظر اسلام مذموم و مطرود است علاقه به دنيا است‏
، اين سخن هم درست است و هم نادرست ، اگر مقصود از علاقه صرف ارتباط
عاطفی است نمی تواند سخن درستی باشد ، چون انسان در نظام كلی خلقت‏
همواره با يك سلسله علائق و عواطف و تمايلات آفريده می‏شود و اين تمايلات‏
جزء سرشت او است ، او خودش اينها را كسب نكرده است و به علاوه اين‏
علائق زائد و بی‏جا نيست . همانطوری كه در بدن انسان هيچ عضو زائدی وجود
ندارد حتی يك موئين رگ اضافی هم در كار نيست هيچ عاطفه و علاقه طبيعی‏
زائدی هم وجود ندارد . تمام تمايلات و عواطف سرشتی بشر متوجه هدفها و
غاياتی حكيمانه است .
قرآن كريم اين عواطف را به عنوان آيات و نشانه‏هايی از تدبير الهی و
حكمتهای ربوبی ياد می‏كند .
" « و من آياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها و جعل‏
بينكم موده و رحمه »" ( 1 ) .
از جمله نشانه‏های حق اينست كه از جنس

پاورقی :
1 - سوره روم آيه . 20