پاورقی : 1 - نهج البلاغه حكمت . 147
همينكه به خلوتگاه صحرا رسيديم آه عميقی از دل بر كشيد و به سخن آغاز
كرد .
در مقدمه سخن فرمود : ای كميل دلهای فرزندان آدم به منزله ظرفها است ،
بهترين ظرفها آن است كه بهتر مظروف خود را نگهداری كند پس آنچه میگويم
ضبط كن .
علی در اين سخنان خود كه اندكی مفصل است ، مردم را از نظر پيروی راه
حق به سه دسته تقسيم میكند و سپس از اينكه انسانهای لايقی نمیيابد كه
اسرار فراوانی كه در سينه انباشته دارد بدانان بسپارد ، اظهار دلتنگی
میكند اما در آخر سخن خود میگويد : البته چنين نيست كه زمين به كلی از
مردان الهی آنچنان كه علی آرزو دارد خالی بماند ، خير همواره و در هر
زمانی چنين افرادی هستند هر چند كمند :
" « اللهم بلی لا تخلو الارض من قائم لله بحجه اما ظاهرا مشهورا و اما
خائفا مغمورا ، لئلا تبطل حجج الله و بيناته . و كم ذا ؟ و اين اولئك ؟
اولئك و الله الاقلون عددا و الاعظمون عند الله قدرا ، يحفظ الله بهم حججه
و بيناته ، حتی يودعوها نظرائهم ، و يزرعوها فی قلوب اشباههم . هجم بهم
العلم علی حقيقه البصيره ، و باشروا روح اليقين ، و استلانوا و ما استوعره
المترفون ، و انسوا بما استوحش منه الجاهلون و صحبوا الدنيا بابدان
ارواحها معلقه بالمحل الاعلی . اولئك خلفاء الله فی ارضه و الدعاه الی
دينه ، آه آه شوقا الی رويتهم » " ( 1 ) .
چرا ! زمين هرگز از حجت خواه ظاهر و آشكار يا ترسان و پنهان خالی
نيست زيرا حجتها و آيات الهی بايد باقی بمانند . اما چند نفرند ؟ و
كجايند ؟ آنان به خدا قسم
پاورقی : 1 - نهج البلاغه حكمت . 147 |