كامل آراسته شده است . . . او از همه شعرای آل ابی طالب برتر است با
اينكه آل ابی طالب شاعر برجسته فراوان دارند ، اگر بگويم در همه قريش‏
شاعری به اين پايه نرسيده است دور از صواب نگفته‏ام " ( 1 ) .
سيد رضی به خاطر همين شيفتگی كه به ادب عموما و به كلمات علی ( ع )
خصوصا ، داشته است بيشتر از زاويه فصاحت و بلاغت و ادب به سخنان مولی‏
می‏نگريسته است ، و به همين جهت در انتخاب آنها اين خصوصيت را در نظر
گرفته است ، يعنی آن قسمت‏ها بيشتر نظرش را جلب می‏كرده است كه از
جنبه بلاغت برجستگی خاص داشته است ، و از اين رو نام مجموعه منتخب‏
خويش را " نهج البلاغه " نهاده است ، و به همين جهت نيز اهميتی به‏
ذكر ماخذ و مدارك نداده است ، فقط در موارد معدودی به تناسب خاصی نام‏
كتابی را می‏برد كه آن خطبه يا نامه در آنجا آمده است .
در يك مجموعه تاريخی و يا حديثی در درجه اول بايد سند و مدرك مشخص‏
باشد وگرنه اعتبار ندارد ، ولی ارزش يك اثر ادبی در لطف و زيبايی و
حلاوت و شيوائی آن است . در عين حال نمی‏توان گفت كه سيد رضی از ارزش‏
تاريخی و ساير ارزشهای اين اثر شريف غافل و تنها متوجه ارزش ادبی آن‏
بوده است .
خوشبختانه در عهدها و عصرهای متاخرتر افراد ديگری در پی گرد آوری اسناد
و مدارك نهج البلاغه

پاورقی :
1 - مقدمه عبده بر شرح نهج البلاغه صفحه . 9