برخورداری از دنيا مستلزم محروميت از آخرت نيست ، آنچه مستلزم‏
محروميت از آخرت است يك سلسله گناهان زندگی بر باد ده است نه‏
برخورداری از يك زندگی سالم مرفه و تنعم به نعمتهای پاكيزه و حلال خدا ،
همچنانكه چيزهائی كه موجب محروميت از دنيا است تقوا و عمل صالح و
ذخيره اخروی داشتن نيست ، يك سلسله عوامل ديگر است .
بسياری از پيغمبران ، امامان ، صالحان از مؤمنين كه در خوبی آنها
ترديدی نيست ، كمال برخورداری را از نعمتهای حلال دنيا داشته‏اند .
عليهذا فرضا از جمله‏ای چنين استفاده می‏شود كه ميان برخورداری از دنيا و
برخورداری از آخرت تضاد است ، به حكم ادله قطعی مخالف ، قابل قبول‏
نيست .
ثانيا اگر درست دقت شود نكته جالبی از تعبيراتی كه در اين زمينه آمده‏
استفاده می‏شود و هيچگونه منافاتی ميان اين تعبيرات و آن اصول قطعی‏
مشاهده نمی‏شود ، برای اينكه آن نكته روشن شود ، مقدمه كوتاهی بايد ذكر
شود و آن اينكه در اينجا سه نوع رابطه وجود دارد كه بايد مورد بررسی قرار
گيرد :
1 - رابطه ميان برخورداری از دنيا و برخورداری از آخرت .
2 - رابطه ميان هدف قرار گرفتن دنيا و هدف قرار گرفتن آخرت .
3 - رابطه ميان هدف قرار گرفتن يكی از اين دو ،