از آن جمله نام مردی بنام غيلان بن اسلمه برده ميشود كه ده زن داشت و
پيغمبر اكرم او را مجبور كرد كه شش تای آنها را رها كند و همچنين مردی‏
بنام نوفل بن معاويه پنج زن داشت . پس از آنكه اسلام اختيار كرد رسول‏
اكرم امر كرد كه يكی از آنها را حتما رها كند .
در روايات شيعه وارد شده كه يكنفر ايرانی مجوسی در زمان امام صادق‏
اسلام اختيار كرد در حاليكه هفت زن داشت ، از امام صادق سؤال شد تكليف‏
اين مرد كه اكنون مسلمان شده با هفت زن چيست ؟
امام فرمود حتما بايد سه تای از آنها را رها كند .

عدالت

اصلاح ديگری كه اسلام بعمل آورد اين بود كه عدالت را شرط كرد و اجازه‏
نداد بهيچوجه تبعيضی ميان زنان يا ميان فرزندان آنها صورت بگيرد . قرآن‏
كريم در كمال صراحت فرمود " « فان خفتم ان لا تعدلوا فواحده »" اگر
بيم داريد كه عدالت نكنيد ، يعنی اگر بخود اطمينان نداريد كه با عدالت‏
رفتار كنيد ، پس بيكی اكتفا كنيد .
در دنيای قبل از اسلام اصل عدالت بهيچوجه رعايت نمی‏شد ، نه ميان خود
زنان و نه ميان فرزندان آنها . در مقاله 27 از كريستينسن و ديگران نقل‏
كرديم كه در ايران ساسانی رسم تعدد زوجات شايع بود و ميان زنان و همچنين‏
ميان فرزندان آنها تبعيض قائل می‏شدند يكی يا چند زن ، زنان ممتاز (
پادشاه زن ) خوانده ميشدند و از حقوق كامل برخوردار بودند ، ساير زنان‏
بعنوان چاكر زن و غيره