و مسكن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی تأمين كند " .
در اين دو ماده ضمنا تأئيد شده است كه هر مردی كه عائله‏ای تشكيل ميدهد
بايد متحمل مخارج و نفقه زن و فرزندان خود بشود ، مخارج آنها جزو مخارج‏
لازم و ضروری آن مرد محسوب ميشود .
اعلاميه حقوق بشر با اينكه تصريح ميكند كه زن و مرد دارای حقوق مساوی‏
ميباشند نفقه دادن مرد به زن را با تساوی حقوق زن و مرد منافی ندانسته‏
است . عليهذا كسانيكه همواره با اعلاميه حقوق بشر و تصويب آن در مجلسين‏
استناد می‏كنند ، بايد مسئله نفقه را يك مسئله خاتمه يافته تلقی كنند و
آيا غرب پرستانيكه بهر چيزی كه رنگ اسلامی دارد نام ارتجاع و تأخر
ميدهند بخود اجازه خواهند داد كه بساحت قدس اعلاميه حقوق بشر هم توهين‏
كنند و آنرا از آثار مالكيت مرد و مملوكيت زن معرفی كنند .
از اين بالاتر اينكه اعلاميه حقوق بشر در ماده بيست و پنجم چنين ميگويد
:
" هر كس حق دارد كه در موقع بيكاری ، بيماری ، نقص اعضاء ، بيوگی ،
پيری ، يا در تمام مواردی كه بعلل خارج از اراده انسان وسائل امرار معاش‏
از دست رفته باشد ، از شرائط آبرومندانه زندگی برخوردار شود " در اينجا
اعلاميه حقوق بشر گذشته از اينكه از دست دادن شوهر را بعنوان از دست‏
دادن وسيله معاش برای زن معرفی كرده است ، بيوگی را در رديف بيكاری ،
بيماری ، نقص اعضاء ذكر كرده است ، يعنی زنان را در رديف بيكاران و
بيماران و پيران و افراد ناقص الاعضاء ذكر كرده است . آيا اين يك توهين‏
بزرگ نسبت به زن نيست ؟ مسلما اگر در يكی از كتابها يا