اعجاز قرآن ( 4 )

بحث ما در اعجاز قرآن بود از جنبه‏های فكری يعنی از جنبه‏های علمی به‏
معنی اعم . مكرر گفته‏ايم كه معنی اعجاز كه ما عرض می‏كنيم ، همان چيزی‏
است كه خود قرآن آن را " آيت " می‏نامد يعنی نشانه است و دلالت می‏كند
كه اين مطلب از افقی مافوق افق فكری يك انسان است ، از يك افق ديگری‏
به او رسيده است يعنی اگر او خودش می‏بود و ابتكار خودش ، اگر خودش‏
می‏بود به عنوان انسانی كه مثل همه انسانهای ديگر ولو اينكه يك انسان‏
نابغه باشد امكان نداشت كه چنين مطلبی را بتواند بيان و اظهار كند . اين‏
،معنی اعجاز است يعنی معنی آيت است به تعبيری كه خود قرآن بيان می‏كند.
در جلسه گذشته راجع به آنچه كه امروز آن را " منطق ماده " می‏گويند
يعنی ارائه دادن راههای لغزش فكر انسان ، قسمتهايی بحث كرديم . حالا چند
قسمت ديگر است كه اينها را به ترتيب بايد بحث بكنيم . يكی اينكه بيان‏
قرآن در مسائل مربوط به خدا و به اصطلاح ماوراءالطبيعه يعنی آنچه كه مربوط
به خداوند و صفات و شؤون خداوند و رابطه خداوند با اشياء است و حتی‏
آنچه كه در اصطلاح خود قرآن ملائكه ناميده شده‏اند يعنی وسائط وجود ، درباره‏
اينها بيان قرآن چگونه بيان است ؟ آيا می‏توانسته است پيغمبر به عنوان‏
يك فرد انسانی كه معلومات خودش را مثل انسانهای ديگر