دو وظيفه بزرگ علما
ما در آن مباحث جزء مطالب و مباحثی كه گفتيم اين بود كه يك تفاوت ميان عصر خاتم الانبياء به بعد و اعصار پيشين اين است كه در اعصار پيشين ، بشر دورهای را طی میكرد كه ما از نظر علمی نام آن را دوره قبل از بلوغ گذاشتيم . در آن ادوار راه احياء شرايع سابق منحصر بود به اينكه پيغمبرانی كه از طريق وحی ، مطالب به آنها القاء شده است بيايند و مطالب را برای مردم روشن بكنند . علم و عالم آنقدر تكامل نيافته بود كه بتواند مواريث انبياء را حفظ كند و زندهنگه دارد و لهذا هيچ كتاب آسمانی غير از قرآن باقی نماند ، يگانه كتاب آسمانی كه خودش محفوظ ماند قرآن است . شما غير از قرآن يك . كتاب آسمانی پيدا نمیكنيد كه كسی بتواند از روی قطع و يقين نشان بدهد كه اين همان كتاب است كه آن پيغمبری كه صاحب اين كتاب است آورده است . بشر قبلی درست حالت بچه مكتبیها را داشته است كه جزوه الفبا را ضمن اينكه میخواند پاره پاره میكند و به دور میريزد . بشر بعد از آن دوره يعنی در دوره خاتميت ، لااقل اين خصيصه را داشته كه كتاب آسمانی را كه اصل و مرجع اصلی است حفظ كند ، يك سلسله مواريث قطعی از سنن پيغمبر خودش را نيز حفظ كند كه ديگر احتياج به اينكه عدهای از طريق وحی بيايند و بگويند كه آقا شما يك همچو آيات و دستورات آسمانی داشتهايد نباشد ، خود بشر از طريق علم و رشد عقلی اينها را نگاه داشته است ، ديگر لازم نيست كه يكی بيايد و بگويد كه بر