آيات ديگری در قرآن هست كه دلالت می‏كند بر اينكه پيغمبران گذشته همه‏
مبشر اين پيغمبر بوده‏اند و همه مقدمه اين پيغمبر بوده‏اند . يكی اين آيه‏
است : « و اذ اخذ الله ميثاق النبيين لما آتيتكم من كتاب و حكمة ثم جاء
كم رسول مصدق لما معكم لتؤمنن به و لتنصرنه »( 1 ) . ما از همه پيغمبران‏
بدون استثناء پيمان گرفته‏ايم كه هر زمانی كه برای شما كتاب و حكمت‏
بيايد و ما به شما كتاب و حكمت بدهيم ( يعنی در آينده ) ، و پيغمبری در
آينده خواهد آمد كه او تصديق می‏كند گذشته‏ها را ، بايد و البته بايد شما
از حالا به آن پيغمبر ايمان بياوريد ، و بايد و البته بايد كه شما از حالا
او را ياری بكنيد به اينكه بشارت به او را پخش كنيد و ايمان به او در
ميان امت خودتان القاء كنيد : « قال أأقررتم »آيا شما اقرار كرديد به‏
اين . « و اخذتم علی ذلكم اصری »و پيمان مرا بر اين مطلب گرفتيد ( يعنی‏
حاضر شديد كه بر اين قضيه با من پيمان ببنديد ؟ ) « قالوا اقررنا » بلی‏
ما پيمان بستيم . « قال : فاشهدوا و انا معكم من الشاهدين »خدا فرمود كه‏
پس همه شاهد باشيد و من خودم هم از شاهدها خواهم بود . اين آيه كريمه از
نظر تركيب نحوی و دستوری همان طوری كه صاحب [ ( مجمع البيان ) ] می‏گويد
از مشكلترين آيات قرآن است : از نظر دستور زبان عربی [ ( لما ) ] مثلا
مای آن موصوله است يا مای زمانيه است يا اينكه مای مصدريه است . آيا
لما بخوانيم يا لما يا لما ؟ يكنفر لما خوانده است ، ولی به هر حال‏
منظور و مقصود كلی كه در اين آيه هست همين است ، و اين همان مضمونی‏
است كه در روايات ما هم زياد وارد شده است .
از جمله در نهج البلاغه است كه علی عليه‏السلام می‏فرمايد :

پاورقی :
. 1 سوره آل‏عمران ، آيه . 81