نوع قهرماندوستی كه در همه ملتها وجود دارد نيست . هم اشتباه است كه‏
بگوئيم محبت علی از راه محبت فضيلتهای اخلاقی و انسانی است ، و حب علی‏
حب انسانيت است . درست است علی مظهر انسان كامل بود و درست است كه‏
انسان نمونه‏های عالی انسانيت را دوست می‏دارد اما اگر علی همه اين فضائل‏
انسانی را كه داشت می‏داشت ، آن حكمت و آن علم ، آن فداكاريها و از خود
گذشتگيها ، آن تواضع و فروتنی ، آن ادب ، آن مهربانی و عطوفت ، آن‏
ضعيف پروری ، آن عدالت ، آن آزادگی و آزاديخواهی ، آن احترام به انسان‏
، آن ايثار ، آن شجاعت ، آن مروت و مردانگی نسبت به دشمن ، و به قول‏
مولوی :
در شجاعت شير ربا نيستی
در مروت خود كه داند كيستی ؟
آن سخا وجود و كرم و . . . اگر علی همه اينها را كه داشت می‏داشت اما
رنگ الهی نمی‏داشت ، مسلما اين قدر كه امروز عاطفه انگيز و محبت خيز
است نبود .
علی از آن نظر محبوب است كه پيوند الهی دارد . دلهای ما به طور
ناخودآگاه در اعماق خويش با حق سر و سر و پيوستگی دارد ، و چون علی را
آيت بزرگ حق و مظهر صفات حق می‏يابند و به او عشق می‏ورزند . در حقيقت‏
پشتوانه عشق علی ، پيوند جانها با حضرت حق است كه برای هميشه در فطرتها
نهاده شده و چون فطرتها جاودانی است مهر علی نيز جاودان است .
نقطه‏های روشن در وجود علی بسيار است اما آنچه برای