اثامن بالنفس النفيسة ربها |
و ليس لها فی الخلق كلهم ثمن (1) |
پاورقی : 1 ) نهج البلاغه فيض ، كتاب 31 ، قسمت 46 ، صفحه . 929 2 ) بحار الانوار ، ج 75 ، ص 135 ، باب . 21
از طرف ديگر در نهج البلاغه به جمله هايی بر میخوريم كه در آنها نفس و
خود تجليل و تكريم شده است الی غير النهايه .
علی عليه السلام در وصيتنامه ای كه به فرزند بزرگوارش امام مجتبی سلام
الله عليه مینويسد ، میفرمايد : « اكرم نفسك عن كل دنية و ان ساقتك الی
الرغائب فانك لن تعتاض بما تبذل من نفسك عوضا » ( 1 ) پسركم ! نفس
خود را گرامی و محترم بدار از اين كه به يك پستی دچار بشود ، زيرا اگر
از نفس خود چيزی را باختی و از دست دادی ، ديگر هيچ چيز نمیتواند جای
آن را پر كند اگر بدنت را از دست بدهی جايش پر شدنی هست ، تا چه رسد
كه مال و ثروتت را از دست بدهی هر چه را از دست بدهی چيز ديگری
میتواند جای آن را پر كند ( گفت : آنچه عوض دارد گله ندارد ) اما يك
چيز است كه اگر آن را از دست بدهی ديگر جا پر كن ندارد [ و آن نفس
خودت است ] . « فانك لن تعتاض بما تبدل من نفسك عوضا » اگر از خود
خود ، از خويشتن خود چيزی را از دست بدهی ، عوض برايش پيدا نمیكنی
نظير اين مضمون است شعری از امام صادق سلام الله عليه كه در " بحار "
در احوال امام صادق نقل میكند كه ايشان اين شعر را میخواندند :
پاورقی : 1 ) نهج البلاغه فيض ، كتاب 31 ، قسمت 46 ، صفحه . 929 2 ) بحار الانوار ، ج 75 ، ص 135 ، باب . 21 |