عزت نفس در كلام امام صادق و علی عليه السلام
امام صادق فرمود ( در تحف العقول است ) : « و لا تكن فظا غليظا يكره الناس قربك و لا تكن واهنا يحقرك من عرفك » ( 1 ) در معاشرت با مردم ميانه رو باش ، نه آنجور خشن و تند خود و بد اخلاق و بد برخورد باش كه مردم از نزديك شدن به تو خوششان نيايد ، و نه آنقدر واهن يعنی ضعيف باش كه هر كس با تو بر خورد میكند تو را تحقير كند مؤمن نبايد كاری بكند كه در نظر ديگران تحقير بشود در " وسائل " نقل میكند از علی عليه السلام كه فرمود : « ليجتمع فی قلبك الافتقار الی الناس و الاستغناء عنهم» در آن واحد در قلب خودت بايد دو حس متضاد را داشته باشی : من به مردم محتاجم ، من از مردم بی نيازم در چه خودم را محتاج فرض كنم و در چه بینياز ؟ فرمود : آن وقت كه با مردم برخورد میكنی ، سخن میگويی ، به روی بی اعتنايی نباش ، حرفهای تند و خشن و گوشه دار و زخم دار و خار دار به مردم نگو نگو گور پدر مردم ، هر كه هر چه میخواهد بگويد . سخنت نرم و ملايم باشد . اينجا فرض كنپاورقی : 1 ) تحف العقول ، ص . 316