الهام گرفته‏اند ، چون اين قرآن است كه برای اولين بار در تاريخ بشريت‏
اينچنين برای اقوام ، مستقل از افراد ، شخصيت قائل شد .
در اوائل سوره مباركه اعراف آياتی هست خطاب به بنی آدم به طور كلی :
« يا بنی‏آدم قد انزلنا عليكم لباسا يواری سوءاتكم ( 1 ) 0
يا بنی‏آدم لا يفتننكم الشيطان كما اخرج ابويكم من الجنة »( 1 ) ، تا
می‏رسد به اينجا كه : " « قل انما حرم ربی الفواحش ما ظهر منها و ما بطن‏
و الاثم و البغی بغير الحق و ان تشركوا بالله ما لم ينزل به سلطانا و ان‏
تقولوا علی الله ما لا تعلمون » " ( 2 ) خداوند كارهای زشت را - چه‏
ظاهری و چه باطنی ، چه آنچه كه علنی است و چه آنچه كه مخفی و مربوط به‏
روان و باطن انسان است - و كارهای بد و طغيانها را و قيامهای بدون حق را
و شرك را و نسبت دادن به خدا چيزی را كه انسان نمی‏داند ( بدعتها ) همه‏
را حرام كرده است بعد می‏گويد : " « و لكل امة اجل فاذا جاء اجلهم لا
يستاخرون ساعة و لا يستقدمون »" (3) برای هر امت و قومی پايانی است .
اصلا خود آن آيه فواحش را كه ذكر می‏كند ، معلوم است كه می‏خواهد علل به‏
پايان رسيدن را ذكر كند از آيات ديگر قرآن [ نيز ] اين مطلب استفاده‏
می‏شود [ كه ] هر امتی پايانی دارد و آن وقتی كه

پاورقی :
. 1 اعراف / . 26
. 1 اعراف / . 27
. 2 اعراف / . 33
. 3 اعراف / . 34