پاورقی : . 1 آن وقتها كسی سياستمدار بود كه بهتر از ديگران خودش را تحميل میكرد و از مردم زهر چشم میگرفت .
میدانستند ، پس تمام مردم دوره قاجار قوانين اسلام را كه میگويد مدعی تا
شاهد نياورده ، حق ثابت نمیشود ، بايد شاهد بياورد و منكر مثلا بايد قسم
بخورد ، بعد قضيه چه جور حل میشود ، و به فرض اين كه ثابت شد ، آن وقت
بايد ببينيم آنچه كه دزدی كرده يا مال غيری كه خورده چقدر است ؟ اگر مثلا
دزدی باشد ، به يك حد نصاب معين كه برسد دستش را ببرند و گرنه دستش
را نبرند ، آری ، اگر در آن زمان اين كار را عدالت میدانستند پس مردم
دوره قاجار همه اينها را ظالمانه میدانستند و میگفتند : " حكم عدالت ،
همان حكم اميركبير است ، تمام آنهايی كه اسلام گفته ظالمانه است " !
چنين نيست كار اميركبير وحشيانه بوده ، آن زمان ظلم و وحشيگری بوده ،
زمان ما هم ظلم و وحشيگری است هرگز مفهوم قضايا تغيير نمیكند در اينجا
كه حتی استنباط هم تغيير نكرده ، عمل يك فرد بوده است ، اگر هم كسی
تحسينش میكرده به اعتبار يك سياستمدار بوده ( 1 ) .
مطلب ديگری ذكر كرده اند ، میگويند :
" در زمان نادرشاه افشار ، سربازی ماست يك زن روستايی را خورد و
پولش را نپرداخت زن شكايت نزد نادر برد نادر فرمان داد شكم سرباز را
پاره كنند تا اگر پر از ماست بود كه هيچ ، به سزای خويش رسيده است و
اگر نبود و پيرزن دروغ گفته بود ، مثلا سر پيرزن را جدا كنند اين فرمان
يك شاهكار عدالت و رسيدگی به تظلمات رعايا محسوب میشد ، اما امروز
اين اعمال را وحشيانه میدانند " .
پاورقی : . 1 آن وقتها كسی سياستمدار بود كه بهتر از ديگران خودش را تحميل میكرد و از مردم زهر چشم میگرفت . |