نمازی كه ما به صورت اضطرار می‏خوانيم ، جانشين نمازی كه به صورت اختيار
بايد بخوانيم ، هست يا نه ؟ اگر خوانديم ، بار ديگر بايد اعاده كنيم يا
نه ؟ می‏گويند نه ، چرا اعاده كنيم ؟ اين نمازی كه تو با تيمم به جای آن‏
نماز می‏خوانی ، اين جور نيست كه نماز نباشد و عجالتا چيز ديگری است بدل‏
آن و خود نماز به گردنت مانده اصلا نماز آن آدم نماز با وضوست ، نماز
اين آدم نماز با تيمم ، اين اگر با وضو باشد ، برايش نماز نيست ، و هر
چه شرايط تغيير كند چنانكه گفتيم بعضی قسمتها كه مربوط به بشر است ، [
در روابط انسان با خدا ] تغيير می‏كند كه يك مثال عرض كرديم .
مثال ديگر سفر است در قديم می‏گفتند : " سفر چهار فرسخی سفر است "
ولی امروز كه شرايط تغيير كرده ، اين شبهه پيش می‏آيد كه چرا سفر چهار
فرسخ باشد ؟ البته اين يك مساله صد در صد قطعی نيست كه مسافتی كه سفر
انسان را به حدی می‏رساند كه روزه را بايد افطار كرد و نماز را بايد [
شكسته خواند ] حتما چهار فرسخ است ، اين يك مساله اجتهادی است و در
فقه شيعه ( احاديث شيعه ) به سه عنوان بيان شده است ( 1 ) : پرسيده‏اند
: انسان چه مقدار مسافرت كند نمازش شكسته می‏شود ؟ گاهی جواب داده‏اند :
" مسير يك بريد " ( 2 ) مسافتی كه يك بريد در يك روز می‏رود ، كه‏
همين قدر بوده است ، در بعضی روايات ديگر گفته‏اند : " « مسيرش يوم »
" مسافرتی كه يك روز وقت را اشغال می‏كند .
[ فقها ] گفته‏اند يكی از اين سه تا ملاك است : يا چهار

پاورقی :
. 1 در [ فقه ] اهل تسنن چهار فرسخ نمی‏گويند ، جور ديگر می‏گويند .
. 2 نامه رسان .