يادی از حاجآقا رحيم ارباب و حاج ميرزا علیآقا شيرازی
يادم است كه در ماه مبارك رجب در سال 21 كه تابستان بود و به اصفهان رفته بوديم میرفتيم به درس آقای حاجآقا رحيم ارباب سلمه الله تعالی كه از بزرگان هستند . من اين ذكر را اول بار از اين مرد شنيدم . میديدم كه خيلی كند صحبت میكند و اذكار را بالخصوص خيلی با تانی و حضور قلب میگويد : سبحان الاله الجليل ، سبحان من لاينبغی التسبيح الا له ، سبحان ذیالعزه والجلال . . . میديدم اين مرد مرتب اينها را میگفت . چون پيرمرد بود و نمیتوانست روزه بگيرد ، آن را با اين جبران میكرد . و باز يادم نمیرود كه در همان سالها روز بيست و پنجم رجب بود ( روز وفات حضرت موسیبن جعفر سلامالله عليه ) ، ما در مدرسه نيماورد اصفهان بوديم ، بعدازظهر بود ، خوابيده بوديم ، از خواب كه بيدار شديم يك وقت صدای مرحوم حاج ميرزا علیآقا را شنيدم . ما در آن مدرسه غريبه بوديم ، به عنوان تابستان رفته بوديم ، ولی طلبههای آن مدرسه به مناسبت وفات از ايشان خواهش كرده بودند ، آمده بود برای طلبهها موعظه میكرد و بعد هم ذكر مصيبت . حديث دارد كه در قيامت فرياد میكشند : " اين الرجبيون " رجبيون كجا هستند ؟ اين مرد با همان آهنگی كه داشت و با آن حال و روحی كه داشت اين تعبير را به كار برد : آن وقتی كه بگويند " اين الرجبيون " و ما در پيشگاه پروردگار شرمسار