پاورقی : . 1 رعد / . 28
در اينجا راز مطلب را بهتر روشن میكند ، میگويد : سر مطلب اين است
كه مهماندارش خداست . محال است انسان از خدا بيزار شود و غير او را
بخواهد . از هر چيزی بيزاری پيدا میشود برای اينكه انسان میخواهد به خدا
برسد ، همينقدر كه يك ارتباط و اتصالی به او پيدا كرد ، آن وقت ارزش
بهشت برای او اين نيست كه آنجا خوردن و پوشيدن و لذتجنسی هست ،
ارزشش اين است كه سفره كرامت و پذيرايی اوست ، حس میكند و تا ابد هم
حس میكند كه دارد به دست او پذيرايی میشود . اين ديگر خستگیآور نيست .
" « قد احسن الله له رزقا »" خداست كه برای او رزق و روزی را نيكو
گردانيده است . اين همان مقام رضوان الهی است كه اگر كسی به مقام رضوان
الهی برسد ، به مقامی كه خدا از او راضی باشد و او به مقام رضای پروردگار
برسد ، برای او تنها چيزی كه هدف و مقصد است رضوان پروردگار است ، كه
در آيات متعدد قرآن روی اين موضوع تكيه شده است ( « و رضوان من الله
اكبر ») .
البته افرادی هستند كه بهشت آنها ( چون ما جنات داريم و يك بهشت
نيست ) بهشتی است كه شايد تا ابد به اين سفره توجه هم نكنند . آنها
حسابشان حساب ديگری است. " « يا ايتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربك
راضيه مرضيه فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی »" ای آن نفس انسان ( يا ای
نفس آن انسان ) كه به مقام اطمينان نائل شده است . اطمينان يعنی مقام
آرامش . الان عرض كردم كه انسان به هر مطلوبی كه برسد قرار نمیگيرد و
جاذبه تبديل به دافعه میشود . قرآن در آيهای تصريح كرده است :
²الذين امنوا و تطمئن قلوبهم بذكر الله الا بذكر الله تطمئن القلوب غ(1).
پاورقی : . 1 رعد / . 28 |