نيست ، خيلی در ته دلش ممنون است كه خدا او را واسطه قرار داده است ،
حالتش حالت كسی است كه يك نفر ديگر [ صدقه را ] به دست او داده‏
می‏گويد : آقا اين را تو بده . اين ديگر برای خودش شخصيتی قائل نيست ،
فقط اين امتنان را دارد كه من وسيله قرار گرفتم . خدا را شكر می‏كند كه‏
وسيله چنين كاری قرار گرفته است . چرا صدقه سر و مخفی اجرش بيشتر است‏
از صدقه علنی ؟ برای اينكه صدقه سر از نظر كيفيت بالاتر است ، يعنی‏
انسان به اصطلاح معروف يك دستش می‏دهد دست ديگرش آگاه نمی‏شود ، و حتی‏
خود طرف متوجه نمی‏شود كه چه كسی به او داده است . ما در اخبار ائمه‏
اطهار داريم كه افرادی بودند از خاندان خودشان بنی‏هاشم كه ائمه اگر
مستقيم می‏خواستند به آنها كمك كنند بسا بود احساس حقارت می‏كردند ،
ائمه به افراد ديگری [ مساعده ] می‏دادند و به آنها می‏سپردند كه تو از
طرف خودت بده و اسم ما را نبر ، نفهمند از طرف ماست . گاهی اتفاق‏
می‏افتاد كه آنها گله می‏كردند ، می‏گفتند : شما بيگانه‏ها به ما می‏رسيد ،
ولی اين پسرعموهای ما به ما رسيدگی نمی‏كنند . اينها همه به كيفيت عمل ،
به جنبه " اصوب عملا " و به جنبه " « احسن عملا » " برمی‏گردد .
اين مساله‏ای كه عرض كردم مساله منت است . ما در دعای " مكارم‏الاخلاق‏
" می‏خوانيم كه : « " و اجر للناس علی يدی الخير و لا تمحقه بالمن " »
خدايا برای مردم به دست من خير را جاری كن ، اما اثر آن را با منت‏
گذاشتن من از بين نبر ، يعنی خيری كه به دست من جاری بشود ولی توام با
يك منت گذاشتن باشد از بين رفته است .