همه جهانيان است چيز ديگر نيست .
اين ، ترجمه تحت اللفظی آيه بود . درباره مفاد اين آيه كريمه ، مفسرين‏
دو جور تفسير كرده‏اند .

تفسير اول

بيشتر مفسرين كه شايد قدما اين‏طور بودند اين آيه را فقط به اين معنی‏
گرفته‏اند كه قرآن می‏خواهد بفرمايد كه اين كافران يك عناد و غيظ و حسادتی‏
با تو دارند . دشمن وقتی كه در مقابل دشمن قرار می‏گيرد ، اگر در برنامه‏
خودش فاتح و پيروز بشود و اگر احساس شكست در طرف بكند از غيظ و خشمش‏
كاسته می‏شود . از كلمات امام حسين عليه السلام است كه : « " القدره‏
تذهب الحفيظه " » يعنی قدرت و توانايی و نيرومندی ، خشم و كينه و حقد
را از بين می‏برد ، و لهذا انسانها به هر اندازه از نظر روحی قويتر باشند
عقده كمتری دارند ، و هر چه انسان از نظر روحی ضعيفتر باشد و در خودش در
مقابل ديگران بيشتر احساس ضعف كند عقده بيشتری در روحش هست . آدم قوی‏
، بی‏عقده است و آدم ضعيف است كه دچار عقده‏های زياد می‏شود . همچنين هر
آدمی به هر اندازه عقده و غيظ و خشم داشته باشد ، وقتی كه در مقابل طرف‏
قرار می‏گيرد ، به هر اندازه كه احساس پيروزی در خود و ضعف در طرف‏
مقابل كند از عقده‏اش كاسته می‏شود ، چون احساس قدرت در خودش می‏كند و
احساس ضعف در طرف ديگر ، و اين از عقده می‏كاهد ، و به هر اندازه كه در
خودش احساس ضعف كند و در طرف احساس پيروزی ، مرتب بر عقده و خشمش‏
افزوده می‏شود .
كفار در مقابل پيغمبر اكرم دچار چنين حالتی بودند . هر روز