در آيه پيش كه فرمود : " « لاتخرجوهن من بيوتهن »" گفتيم خود اين
كلمه اشعار دارد كه زن در مدت عده كه مرد متعهد و عهدهدار سكنا و نفقه و
همه چيز اوست [ بايد مانند گذشته زندگی كند . ] وقتی قرآن میفرمايد :
اينها را از خانه خودشان بيرون نكنيد ، مقصود اين است كه اين خانه مال
اوست ، همانطور كه قبل از طلاق در اين خانه بوده است ، به همان وضع و به
همان حال باقی بماند ، و در اين جهت دو نكته مورد نظر است . يكی اينكه
مرد نگويد ما حداقل وظيفه را انجام میدهيم ، ما مدت حدود سه ماهی كه اين
زن بايد اينجا باشد وظيفه داريم جايی به او بدهيم ، میرويم در گوشهای از
همين منزل يك اتاقی به او میدهيم میگوييم همينجا باش ، بعد هم يك غذای
بخور و نميری به او میدهيم ، لباس هم به قدر احتياج به او میدهيم ، مثل
يك آدم بيگانه . قرآن میگويد : در مدت عده در همان حد كه قبلا زندگی
میكرده است زندگی كند . اين از يك جهت احترامی است به آن زن كه تحقير
نشود . يك جنبه ديگر قضيه اين است كه اساسا اين عده و سكنای در زمان
عده در همان جای اولی ، برای اين است كه وسيلهای باشد برای آشتی ، چون
گفتيم طلاق " ابغض الحلال " است ، قرآن میخواهد حتیالامكان مفارقت حاصل
نشود ، و يكی از امكاناتی كه اسلام برای بازگشت به وجود میآورد ، همين
وضع سكونت زن در مدت عده در خانه است . و عجيب اين است كه با اينكه
زن در مدتی كه مطلقه است همسر نيست ، گو اينكه بعضی از احكام زوجيت
باقی است ، ولی مخصوصا در روايات دارد ( در تفسير الميزان مخصوصا اين
حديث را نقل كرده
|