است ، اشتباه نشود . يك مه و مهين در فارسی داريم در مقابل كه يعنی‏
برتر و عالی ، يك مهين در عربی داريم كه " ن " جزو كلمه است ، يعنی‏
پست و حقير ، از مهانت است كه به معنی ذلت و حقارت و پستی است . )
" اين مردم پرسوگندخور پست " . درواقع يعنی هر جا مردمی را ديديد كه‏
پرسوگند می‏خورند اين را دليل پستی آنها بدانيد . اگر به راست هم پرسوگند
بخورند پست‏اند تا چه رسد كه به دروغ پرسوگند بخورند .

عيب‏گيری و طعن‏زنی

" « هماز مشاء بنميم »" اين مردم هماز . هماز يعنی همز كن . همز و
لمز كه در سوره " « ويل لكل همزه لمزه »" هم داريم ، به معنی عيب‏گيری‏
و طعن‏زنی است . در باب " همز " گفته‏اند نه هر گونه عيب‏گيری و طعن‏زنی‏
است ، بلكه عيب‏گيری و طعن‏زنی به نوع پست و حقيرش ، آنهايی كه دائما
با چشم و اشاره و شكلك در آوردن از مردم عيب‏جويی می‏كنند ، تقليد مردم‏
را درمی‏آورند ، با گوشه چشم به يك عيبی اشاره می‏كنند .
انسان وقتی بخواهد عيب‏جويی كند ، يك وقت خيلی صريح و قاطع با زبان‏
حرفش را می‏زند . يك وقت نه ، در مقابل طرف كه هست وقتی كه او در
چشمهايش نگاه می‏كند با تواضع با او حرف می‏زند كه مخلص شما هستيم ،
حضرتعالی چنين و . . . تا او رويش را آن طرف می‏كند شكلك درمی‏آورد ،
تقليد او را می‏كند . اين هم خودش از حقارت و پستی است . يك مرد و يك‏
انسان كه شخصيت داشته باشد [ چنين نمی‏كند . ] اولا خود غيبت كردن پشت‏
سر مردم علامت بی‏شخصيتی است . روبروی او بگو . تو وقتی كه او به طرف تو
نگاه