يك صف قرار گرفت و پليد در يك صف ، آن وقت نتيجه نهايی با پاكان
است و پليدها يكجا به جهنم الهی سرازير خواهند شد : « فيجعله فی جهنم
پس پليد را يكجا در جهنم قرار بدهد . « اولئك هم الخاسرون »بدبخت فقط
همينها هستند .
هنوز اين بحث جنگ به تعبير قرآن طيب و خبيث ، پاك و ناپاك ، حق و
باطل ، تتمه دارد . در آيه بعد ، به وسيله پيغمبر اكرم ( ص ) به اينها
اعلام و اتمام حجت میكند كه ای پيغمبر ! به اين كافران اعلام كن و بگو از
هر جای راهشان كه برگردند ، از هر نقطه كه برگردند ، خدا توبه آنها را
میپذيرد .
اين نكته را بايد توجه داشته باشيد كه قرآن ، هيچوقت انسان را مادامی
كه زنده است و میتواند عملی انجام دهد و اراده و انتخاب و اختيار نمايد
، مأيوس نمیكند ، و لهذا میگويد در توبه هميشه به روی بنده باز است .
اما توبه ، گفتن لفظ نيست . " استغفرالله ربی و اتوب اليه " را به
زبان آوردن توبه نيست . توبه يعنی بازگشت . قرآن اتمام حجت میكند كه
ای پيغمبر ! به اين كافران اعلام كن كه اگر از راهی كه میروند بازگردند
تمام گذشتهها پوشانده میشود . « قل للذين كفروا »بگو به اين كافران « ان
ينتهوا »" ينتهوا " از ماده " نهی " است . نهی كردن ، منع كردن
است . " انتها " يعنی نهی پذيری ) اگر نهی بپذيرند ، يعنی اگر باز
گردند از راهی كه میروند ، خدا میپذيرد . خدا با بنده خودش هرگز لجبازی
نمیكند : « يغفر لهم ما قد سلف » اگر باز گردند تمام گذشتهها به نفع
آنها پوشانده میشود . " يغفر " از ماده " غفران " است . غفران را
معمولا به كلمه " آمرزش " ترجمه میكنيم و
|