پاورقی : 1 - سوره توبه ، آيه . 40
حضرت رسول ( ص ) را تعقيب كردند . دنبال اثر پای حضرت را گرفتند تا
به آن غار رسيدند . ديدند اينجا اثری كه كسی به تازگی درون غار رفته باشد
نيست . عنكبوتی هست و در اينجا تنيده است ، و مرغی هست و لانه او .
گفتند نه ، اينجا نمیشود كسی آمده باشد . تا آنجا رسيدند كه حضرت رسول (
ص ) و ابوبكر صدای آنها را میشنيدند و همين جا بود كه ابوبكر خيلی
مضطرب شده و قلبش به طپش افتاده بود و میترسيد . اين آيه قرآن است ،
يعنی روايت نيست كه بگوييم فقط شيعهها قبول دارند و سنيها قبول ندارند
. آيه اين است : « الا تنصروه فقد نصره الله اذ اخرجه الذين كفروا ثانی
اثنين اذ هما فی الغار اذ يقول لصاحبه لا تحزن ان الله معنا ». يعنی اگر
شما مردم قريش پيغمبر را ياری نكنيد ، خدا او را ياری كرد و ياری میكند
همچنانكه در داستان غار ، پيغمبر را ياری كرد ، در شب هجرت در حالی كه
آن دو در غار بودند . " هما " نشان میدهد كه غير از پيغمبر يك نفر
ديگر هم بوده است كه همان ابوبكر است . « اذ يقول لصاحبه لا تحزن ان
الله معنا ». ( كلمه " صاحب " اصلا در لغت عرب يعنی همراه . حتی به
حيوانی هم كه همراه كسی باشد عرب میگويد : صاحب ) . آنگاه كه پيغمبر به
همراه خود گفت : نترس ، غصه نخور ، خدا با ماست . « فانزل الله سكينته
عليه و ايده بجنود لم تروها »( 1 ) خداوند وقار خودش را بر پيغمبر نازل
كرد . ديگر نمیگويد وقار را بر هر دو نفر نازل كرد . رحمت خودش را بر
پيغمبر نازل كرد و پيغمبر را تأييد نمود .
پاورقی : 1 - سوره توبه ، آيه . 40 |