شريفترين استعدادهايی كه در انسان هست بالا رفتن به سوی خدا است :
« يا ايها الانسان انك كادح الی ربك كدحا فملاقيه »( 1 ) ، مشرف شدن به
شرف توحيد است كه سعادت دنيوی و اخروی در گروه آن است . حالا اگر
انسانی بر ضد توحيد ، كاری كرد ، او انسان ضد انسان است يا بگوئيم حيوان
ضد انسان است . بنابراين ملاك شرافت و احترام و آزادی انسان اين است
كه انسان در مسير انسانيت باشد . انسان را در مسير انسانيت بايد آزاد
گذاشت نه انسان را در هر چه خودش انتخاب كرده بايد آزاد گذاشت ولو
اينكه آنچه انتخاب میكند بر ضد انسانيت باشد . كسانی كه اساس فكرشان
در آزادی انسان ، آزادی خواست انسان است يعنی هر چه انسان بخواهد در آن
آزاد باشد ، گفتهاند " انسان در انتخاب عقيده آزاد است " . بسا
عقيدهای كه انسان انتخاب میكند بر ضد انسان است ، بر ضد خودش است .
فرق علم و عقيده
البته فرق است ميان علم و عقيده . علم آن چيزی است كه بر اساس منطق
پيش میرود . انسان در علم بايد آزاد باشد . كسی كه در نظريات علمی
انديشيده و با فكر آزاد ، انتخاب كرده ، بايد هم آزاد باشد . اما عقيده
را كه انسان انتخاب میكند ، بر مبنای تفكر نيست .
پاورقی :
1 - سوره انشقاق ، آيه . 6 [ ای انسان ! تو با هر رنج و مشقت در راه
طاعت و عبادت حق بكوشی ، عاقبت حضور پروردگار خود میروی و نائل به
ملاقات او میشوی ] .