مصالح عمومی بشود ، و اساسا اين يك اصطلاحی است در قرآن كه هر چيزی كه
راه خصوصی و فردی برای مصرف آن نباشد ، راه مصرف آن را " سبيل الله "
مینامد . ما در باب زكات میخوانيم : « و فی سبيل الله » . يكی از
راههای مصرف زكات ، راه خداست . راه خدا يعنی چه ؟ هر راهی كه راه
شخص خودمان نبود و راه مصلحت عموم بود ، آن را میگويند راه خدا . شما
پول خود را به يك فقير میدهيد يا خرج مسجد يا بيمارستان و يا مدرسه
میكنيد . میگوييد در راه خدا يا برای خدا دادم . مگر به نفع خدا كسی پول
میدهد ؟ ! بديهی است معنای اين سخن اين نيست كه خدا مصرف كننده است
بلكه هر چيزی كه راه عموم باشد ، ما میتوانيم آن را راه خدا بناميم .
سه سهم از شش سهم به نام خدا و پيغمبر و امام است كه بايد صرف مصالح
كلی و عمومی بشود . در اينجا نكته مهمی است كه به آن اشاره میكنم : ما
با اهل تسنن در آيه ديگری در همين سوره انفال نيز اختلاف نظر شديدی داريم
كه آن هم به همين اهميت است . آيه اول اين سوره است : « يسئلونك عن
الانفال ، قل الانفال لله و الرسول ». ای پيغمبر ! از تو درباره انفال
میپرسند . بگو انفال منحصرا مال خدا و پيغمبر است . انفال يعنی چه ؟ اهل
تسنن میگويند انفال يعنی غنائم جنگی ، آيه انفال هم مربوط به غنائم جنگ
است . و عجيب اين است كه بعضی از مترجمين كه قرآن را به زبان فارسی
ترجمه كردهاند ، اسم سوره انفال را گذاشتهاند سوره " غنائم " ( يا
غنائم جنگی ) . اين غلط است . ائمه ما گفتهاند انفال اختصاص به غنائم
جنگی ندارد . انفال يعنی هر ثروتی كه بشر آن را با كار تحصيل نكرده و
مفت و مجانی به دست
|