يك صف قرار گرفت و پليد در يك صف ، آن وقت نتيجه نهايی با پاكان‏
است و پليدها يكجا به جهنم الهی سرازير خواهند شد : « فيجعله فی جهنم
پس پليد را يكجا در جهنم قرار بدهد . « اولئك هم الخاسرون »بدبخت فقط
همينها هستند .
هنوز اين بحث جنگ به تعبير قرآن طيب و خبيث ، پاك و ناپاك ، حق و
باطل ، تتمه دارد . در آيه بعد ، به وسيله پيغمبر اكرم ( ص ) به اينها
اعلام و اتمام حجت می‏كند كه ای پيغمبر ! به اين كافران اعلام كن و بگو از
هر جای راهشان كه برگردند ، از هر نقطه كه برگردند ، خدا توبه آنها را
می‏پذيرد .
اين نكته را بايد توجه داشته باشيد كه قرآن ، هيچوقت انسان را مادامی‏
كه زنده است و می‏تواند عملی انجام دهد و اراده و انتخاب و اختيار نمايد
، مأيوس نمی‏كند ، و لهذا می‏گويد در توبه هميشه به روی بنده باز است .
اما توبه ، گفتن لفظ نيست . " استغفرالله ربی و اتوب اليه " را به‏
زبان آوردن توبه نيست . توبه يعنی بازگشت . قرآن اتمام حجت می‏كند كه‏
ای پيغمبر ! به اين كافران اعلام كن كه اگر از راهی كه می‏روند بازگردند
تمام گذشته‏ها پوشانده می‏شود . « قل للذين كفروا »بگو به اين كافران « ان‏
ينتهوا »" ينتهوا " از ماده " نهی " است . نهی كردن ، منع كردن‏
است . " انتها " يعنی نهی پذيری ) اگر نهی بپذيرند ، يعنی اگر باز
گردند از راهی كه می‏روند ، خدا می‏پذيرد . خدا با بنده خودش هرگز لجبازی‏
نمی‏كند : « يغفر لهم ما قد سلف » اگر باز گردند تمام گذشته‏ها به نفع‏
آنها پوشانده می‏شود . " يغفر " از ماده " غفران " است . غفران را
معمولا به كلمه " آمرزش " ترجمه می‏كنيم و