شريفترين استعدادهايی كه در انسان هست بالا رفتن به سوی خدا است :
« يا ايها الانسان انك كادح الی ربك كدحا فملاقيه »( 1 ) ، مشرف شدن به‏
شرف توحيد است كه سعادت دنيوی و اخروی در گروه آن است . حالا اگر
انسانی بر ضد توحيد ، كاری كرد ، او انسان ضد انسان است يا بگوئيم حيوان‏
ضد انسان است . بنابراين ملاك شرافت و احترام و آزادی انسان اين است‏
كه انسان در مسير انسانيت باشد . انسان را در مسير انسانيت بايد آزاد
گذاشت نه انسان را در هر چه خودش انتخاب كرده بايد آزاد گذاشت ولو
اينكه آنچه انتخاب می‏كند بر ضد انسانيت باشد . كسانی كه اساس فكرشان‏
در آزادی انسان ، آزادی خواست انسان است يعنی هر چه انسان بخواهد در آن‏
آزاد باشد ، گفته‏اند " انسان در انتخاب عقيده آزاد است " . بسا
عقيده‏ای كه انسان انتخاب می‏كند بر ضد انسان است ، بر ضد خودش است .

فرق علم و عقيده

البته فرق است ميان علم و عقيده . علم آن چيزی است كه بر اساس منطق‏
پيش می‏رود . انسان در علم بايد آزاد باشد . كسی كه در نظريات علمی‏
انديشيده و با فكر آزاد ، انتخاب كرده ، بايد هم آزاد باشد . اما عقيده‏
را كه انسان انتخاب می‏كند ، بر مبنای تفكر نيست .

پاورقی :
1 - سوره انشقاق ، آيه . 6 [ ای انسان ! تو با هر رنج و مشقت در راه‏
طاعت و عبادت حق بكوشی ، عاقبت حضور پروردگار خود می‏روی و نائل به‏
ملاقات او می‏شوی ] .