همه قدرت و سطوت ، با آن همه طنطنه و طمطراق نيست و نابود كرد . همه‏
اينها را به صورت درس عملی بيان می‏كند .
« و اذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او يقتلوك او يخرجوك و يمكرون‏
و يمكرالله و الله خير الماكرين ». در اين آيه يكی از فرازهای حساس‏
تاريخ اسلام بيان می‏شود و نشان می‏دهد كه چگونه در سخت‏ترين شدائد ، خداوند
اسلام و مسلمين را نجات داد . چرا ؟ چون واقعا اسلام و ايمان حكمفرما بود
. يكی از آن سخت‏ترين شدايد ، مسئله هجرت پيغمبر اكرم ( ص ) است .
جريانی كه منتهی شد به هجرت رسول اكرم از مكه به مدينه بسيار حيرت‏
انگيز است . پيغمبر اكرم در ده سال اول بعثتشان كه جناب ابوطالب پدر
بزرگوار علی عليه السلام هنوز در قيد حيات بود و او رئيس بنی‏هاشم و مورد
احترام همه قريش بود به واسطه حمايت ابوطالب كمتر مورد آزار قرار
می‏گرفت . بعد از وفات ابوطالب ، به فاصله چند روز همسر بزرگوارشان‏
خديجه سلام الله عليها نيز از دنيا رفت . اين زن واقعا مصداق يار غمگسار
بود و از نظر روحی به قدری انطباق داشت با رسول خدا كه بايد گفت در
جهان نظير نداشت . اين زن بسيار فداكار و عاقله بود ، مالش ، جانش ،
هستيش ، خوشی ، سعادت و همه چيز خود را به پای رسول اكرم ريخت . بعد
از وفات ابوطالب و خديجه ، سختگيری بر رسول اكرم به حد اعلا رسيد . در
اين ميان خدا وسيله عجيبی فراهم كرد :
مردم مدينه دو قبيله بودند به نام اوس و خزرج كه هميشه با هم جنگ‏
داشتند . يك نفر از آنها به نام اسعد بن زراره می‏آيد به مكه برای اينكه‏
از قريش استمداد كند . وارد می‏شود بر يكی از مردم قريش .