نزديك پولها در اين راه خرج خواهند كرد . اما نتيجه نهايی چيست ؟ آيا
از اين پول خرج كردنهای خود نصيبی خواهند برد و موفقيتی كسب خواهند كرد
؟ « ثم تكون عليهم حسره ». فقط آن داغش در دل اينها باقی می‏ماند كه ای‏
افسوس اينهمه پول خرج كرديم آخرش هم به نتيجه نرسيديم . چون فرق است‏
ميان پولی كه يك نفر مؤمن در راه خدا و برای خدا خرج می‏كند [ و پولی كه‏
يك نفر كافر برای مسدود كردن راه خدا خرج می‏كند . ] . مؤمن هيچ وقت‏
حسرت نخواهد خورد ، اعم از آنكه در راهی كه خرج می‏كند ، به نتيجه برسد
يا نرسد . البته مؤمن بايد در راهی خرج بكند كه به نتيجه برسد نه مثل‏
بعضی از اشخاص كه وقتی به او می‏گويی آقا اين پولت را كه در فلان راه‏
می‏دهی به خيال خودت به نام خير ، برای چه می‏دهی ؟ می‏گويد من می‏دهم ، به‏
گردن او ، بگذار او برود به جهنم . نه ، تو هم می‏روی به جهنم . تو هم كه‏
پولت را به آدمی می‏دهی كه خودت به او اعتماد نداری و نمی‏دانی نتيجه‏
نهايی اين پول خرج كردن چيست و آيا به نفع اسلام است يا نه [ مستحق كيفر
هستی ] . می‏گويد من به اين حرفها چه كار دارم ؟ ! من از گردن خودم رد
می‏كنم ، بگذار او برود جهنم . نه ، توهم كه پول می‏دهی به نام خدا و اسلام‏
ولی در نهايت امر اين پول صرف اشخاص يا اموری می‏شود كه بر ضرر اسلام‏
است ، به جهنم می‏روی . ولی اگر يك نفر مؤمن آن مقداری كه بر او لازم و
واجب است ، سعی و كوشش خود را كرد كه پولش را در راهی خرج كند كه راه‏
خير باشد ، اما از آنجا كه بشر است و گاهی اشتباه می‏كند نتيجه‏ای نگرفت‏
، وجدانش آرام است چون او به حسب نيت صادقانه خودش و به حسب سعی و