فرزند ، مال ، سلامت ، و هر نعمتی كه داری ، اگر اين نعمت را از مسير
خودش منحرف نكنی و در مسير ديگر استفاده نكنی ، شاكری . مثلا زبان را
خداوند عبث نيافريده است . با اين زبان می‏شود حقايق را قلب كرد ، دروغ‏
گفت ، به مردم آزار رسانيد ، دشنام داد ، بديهای مردم را پخش كرد ،
اشاعه فحشاء كرد ، جعل كرد ، ولی واقعا بايد حساب بكنيم آيا دست خلقت‏
زبان را برای همين به ما داده : تهمت ، غيبت ، دشنام ؟ يا اينكه مقاصد
خود را به ديگران بفهمانيم . فهماندن مقاصد خود به ديگران ، تعليم ،
ارشاد ، نصيحت ، شكر زبان است . پس بايد هميشه نعمتها را در راه خودش‏
مصرف كرد . مثلا فكر و انديشه صدی هشتاد مردم در راه شيطنتها صرف می‏شود
در حالی كه می‏توان در راه علم و دانش و خير و صلاح مردم به كار برد .
ای مؤمنان ! ضعيف بوديد ، محروم بوديد ، خداوند نعمتهائی نصيب شما
كرد و شما را از چنگال دشمنان رهانيد . بايد بدانيد نعمتها را در چه راهی‏
بايد مصرف كنيد . اين معنی « لعلكم تشكرون »است . مفاد آيه ، توجه‏
دادن مردم به وضع سابق است كه عده آنها اندك بود ، مردمی ضعيف بودند و
خودشان و ديگران آنها را به حساب نمی‏آوردند ، خداوند در كنف قدرت خود
آنها را تقويت و تأييد كرد ، روزيها را نصيب آنان كرد تا آن نعمتها را
در راهی كه خداوند فرموده و سعادت آنها در آن است مصرف كنند .
« يا ايها الذين آمنوا لا تخونوا الله و الرسول و تخونوا اماناتكم و
انتم تعلمون ». ای اهل ايمان ! به خدا و پيغمبر خيانت نكنيد زيرا به‏
خودتان هم خيانت می‏كنيد ( مضمون آيه اين است ) . در