اعتمادی نيست . آنها اعلام صلح كرده‏اند ، ما هم می‏خواهيم صلح و سلامت‏
باشد ، اما از كجا بشود به اينها اعتماد كرد ؟ تكليف چيست ؟ در اينجا
قرآن می‏فرمايد : نترس و به خدا توكل كن ، اعتماد كن به خدا « انه هو
السميع العليم »كه خدا هم شنوا و هم دانا است . يعنی تو كارت را بر
اساس حق و بر مر حق قرار بده ، خدا خودش با اسباب و وسائلی كه دارد
شما را حفظ می‏كند ، شما مطابق اصول رفتار بكنيد ديگر باقيش را به خدا
توكل بكنيد . آيه بعد مربوط به همين قسمت است كه به خدا توكل كن و از
مكر و خديعه هم نترس « و ان يريدوا ان يخدعوك فان حسبك الله » اگر
بخواهند تو را بفريبند يعنی اگر اين اظهار صلح و سلامشان خدعه و فريب‏
باشد خدا تو را كافی است . اينها همه برای اين گفته می‏شود كه نمی‏شود به‏
قول دشمن اعتماد كرد هر چند انسان جستجو و تحقيق بكند . البته اينها
معنايش اين نيست كه لازم نيست در اين زمينه تحقيق بكنی كه آيا دشمن قصد
خدعه دارد يا ندارد . نه ، سخن اين است كه يك چيزهايی مخفی می‏ماند ،
ولی تو به خاطر اين احتمال كه نكند خدعه و نيرنگ باشد ، اگر دست صلح و
سلام به سوی تو دراز شد اين دست را رد نكن . اين جمله كه به خدا توكل كن‏
، اگر بخواهند ترا بفريبند تو خدا را داری ، نترس ، همه برای اين است‏
كه می‏خواهد به پيغمبر ( و نه تنها به پيغمبر بلكه پيغمبر مخاطب است .
بيشتر ، مقصود ديگران هستند كه زمامدار مسلمين می‏شوند ) بگويد اگر دشمن‏
دست صلح و سلام به سوی تو دراز كرد تو تحت تأثير اين افكار و انديشه‏ها
كه نكند دروغ باشد ، نكند خدعه و مكر باشد ، امتناع نكن ، تو هم دست صلح‏
و سلام به سوی او دراز كن . در اين نگرانيها كه