خون مسلمان را حلال می‏دادند و مسلمان نيز خون او را حلال می‏داند . قهرا
وقتی كه دو طرف به عقيده خودشان خونشان بر يكديگر حلال بشود ، مالشان به‏
طريق اولی حلال است . آنچه از اموال در دارالحرب به دست مسلمانان‏
می‏افتد برايشان حكم يك درآمد خالص را دارد و از چيزهايی است كه بايد
يك پنجم آن را به عنوان خمس خارج كنند و چهار پنجم ديگر تقسيم می‏شود
ميان آن سربازان .

موارد اختلاف شيعه و اهل تسنن در باب خمس

از نظر اهل تسنن ، خمس فقط به غنائم جنگی تعلق می‏گيرد و بس . در غير
غنائم جنگی آنها قائل به خمس نيستند . اين است كه مسأله خمس ميان اهل‏
تسنن و اهل تشيع از زمين تا آسمان فرق می‏كند . چون آنها اختصاص می‏دهند
به غنائم دارالحرب ، و غنائم دارالحرب يك امر استثنائی است ، گاهی‏
هست و گاهی نيست ، مخصوص زمان جنگ است . ولی مطابق آنچه شيعه می‏گويد
خمس يك امر جاری و دائم است ، اختصاص به زمان جنگ ندارد ، سراسر
زندگی اقتصادی مردم را در بر می‏گيرد . اين يك وجه تفاوت ميان عقيده اهل‏
تسنن و عقيده اهل تشيع در باب خمس هست ، بعد بحث خواهيم كرد كه اين‏
اختلاف از كجا پيدا شده . مساله دومی كه در باب خمس هست ، اين است كه‏
خمس را چه اختصاص بدهيم به غنائم دارالحرب و چه اعم بگيريم ، آن را
چند قسمت بايد كرد ؟ همان طور كه می‏دانيد خمس را از نظر فقه شيعه بايد
شش قسمت كرد . سه قسمت آن " سهم امام " ناميده می‏شود سه قسمت ديگر
سهم سادات ، كه بعد